Stadion Olimpijski w Berlinie

Ponad sto lat historii… Historia, która prowadzi nas przez XX-wieczny Berlin…

Inauguracja pierwszego stadionu

W 1912 pracuje dla the National stadion rozpoczął się od wizji wykonania obiektu, który będzie zawierał około 12.000 18.000 miejsc siedzących i XNUMX XNUMX miejsc stojących.

Zaledwie po 200 dniach budowy, 15 maja 1913 r. - stadion został dumnie zainaugurowany. Wtedy powstał i rozwinął się niemiecki sport - ośrodek sportów wyczynowych i niemieckich profesjonalistów przygotowujących się do igrzysk 1916 roku.

Ale potem nadeszła I wojna światowa

Stadion Narodowy został zamknięty w 1914 roku, a od następnego roku pełnił funkcję szpitala wojskowego.

Ten element architektoniczny był dalej rozwijany między dwiema wojnami, dodając nowy budynek w 1922 roku, w tym salę gimnastyczną, halę do szermierki, jadalnię i czytelnię.

W 1920s

Pod koniec lat dwudziestych XX wieku pojawiły się nowe plany organizacji Igrzysk Olimpijskich w Berlinie, co doprowadziło do przebudowy stadionu na halę sportową o pojemności 1920 65.000 widzów.

Rzeczywiście, pomysł był świetny, ale tym razem był inny problem, aby rozpocząć realizację projektu, ponieważ cały świat wszedł w problemy gospodarcze zwane Wielkim Kryzysem.

W 1930s

Lata 1930-te przyniosły zmiany. Berlin ogłosił zaproszenie na organizację Igrzysk Olimpijskich w 1936 r., Aw 1931 r. Pokonał Barcelonę, stając się kolejnym miastem gospodarzem igrzysk.

W 1933 roku Hitler został kanclerzem i od razu zrozumiał cenną propagandę, jaką oferują Igrzyska, i zaczął myśleć o wyburzeniu i budowie nowego lub przebudowie istniejącego stadionu.

Podjęto decyzję o wyburzeniu. Podczas budowy, która rozpoczęła się w 1934 roku, na stadionie pracowało 500 firm i ponad 2500 osób, a niektóre doniesienia mówią, że był to projekt wart około 27 milionów marek.

1936 Igrzyska Olimpijskie i Stadion Narodowy w czasie II wojny światowej

XI Igrzyska Olimpijskie rozpoczęły się 1 sierpnia 1936 roku i trwały 15 dni, a ceremonia zamknięcia odbyła się 16 sierpnia.

Wśród 3956 sportowców, najbardziej udany był legendarny Jesse Owens, z czterema złotymi medalami.

Podczas rozgrywek słynny symbol stadionu - Dzwonnica - był używany jako punkt obserwacyjny przez administratorów, funkcjonariuszy policji, lekarzy i media.

Pomimo pozytywnych recenzji zawodów sportowych, niektórzy zagraniczni obserwatorzy wyrazili swoją krytykę po uświadomieniu sobie reżimu terroru fasady.

Podczas reżimu nazistowskiego Stadion Narodowy był kluczowym miejscem rozrywki dla wojsk niemieckich. U zarania wojny służył do celów wojennych - było to miejsce, w którym niemiecka firma produkowała podkład do broni przeciwlotniczej.

Pod koniec 1944 r. Podziemne obiekty stadionu były siedzibą ogólnokrajowej sieci radiowej Niemiec.

Remont powojenna

Stadion ponownie rok później na Igrzyska Ośmiu Narodów, aw 1947, Olympiastadion stracił jednego z punktów orientacyjnych - Wojskowy rząd brytyjski nakazał zburzyć zrujnowany dzwonnicę.

W następnych latach część po części stadionu zwrócono władzom niemieckim.

Odbudowę dzwonnicy rozpoczęto staraniem Wernera Marcha, a zakończono po dwóch latach w 1962 roku. Nowa wieża ma 77 metrów wysokości - prawie o metr więcej niż poprzednia.