Ściany, pałace i słodycze w średniowiecznej Avila

Avila i jej najważniejszy punkt orientacyjny, średniowieczny mur miejski.

Jest wyjątkowy na świecie i całkowicie otacza Stare Miasto.

Jest nieprzerwany i nienaruszony, odkąd został zbudowany między XI a XIV wiekiem.

Wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa, jest także jedynym w pełni oświetlonym zabytkiem tej wielkości.

Mury mają obwód 2516 metrów i są wyposażone w 87 wież i dziewięć bram.

Wznoszą się na płaskowyżu na szczycie skalistego krajobrazu, poniżej lewego brzegu rzeki Adajar.

Można chodzić po 1.5 km ścian, z kilkoma punktami dostępu wzdłuż ściany.

Widoki z murów i wież sięgają aż kilku pałaców i pomników.

Część katedry jest wkomponowana w ściany, co oznacza, że ​​można zobaczyć kamienne rzeźby i detale z bliska.

Drugą linię obrony w obrębie murów tworzą niektóre pałace, które służyły jednocześnie jako mieszkania i twierdze.

Wybitnymi wśród nich, choć nie stanowiących części ściany, jest Palacio de Superunda w pobliżu Wieży Guzman.

Jest najlepiej odrestaurowanym ze wszystkich pałaców i ma ekscytującą historię.

W 1916 roku włoski malarz Guido Caprotti z Monza odwiedził Hiszpanię, aby studiować dzieła hiszpańskich mistrzów.

W drodze do Leona utknął w śnieżycy w Avila i nigdy go nie opuścił.

Upadł pod urokiem miasta i kupił Palacio de Superunda.

Odtworzono go i zamienił w jego atelier i mieszkania.

Szybko stał się „synem Avili”, wielokrotnie malując sceny miejskie we wszystkich porach roku i zarabiając na życie portretami lokalnej społeczności.